نردبانی به سوی اسمان

[2] ـ سوره توبه، آیة 127.

[3] ـ سوره اعراف، آیة 169.

[4] ـ سوره شمس، آیة 8؛ سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است.

[5] ـ سوره انعام، آیة 26؛ آنها دیگران را از آن باز می‌دارند؛ و خود نیز از آن دوری می‌کنند.

[6] ـ سوره فصّلت، آیة 26؛ کافران گفتند گوش به این قرآن فراندهید؛ و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید.

[7] ـ سوره ابراهیم، آیة 43؛ دلهایشان (فرو می‌ریزد؛ و از اندیشه و امید) خالی می‌گردد.

[8] ـ سوره فصّلت، آیة 5.

[9] ـ سوره نوح، آیة 7.

[10] ـ سوره إسراء، آیة 45.

[11] ـ توحید صدوق، ص 179؛ بحار، ج 3، ص 327.

[12] ـ سوره صف، آیة 5؛ هنگامی که آنها از حق منحرف شدند.

[13] ـ سوره توبه، آیة 127؛ سپس منصرف می شوند (و بیرون می‌روند)؛ خداوند دلهایشان را (از حق) منصرف ساخته.

[14] ـ سوره محمّد ـ صلّی الله علیه و آله ـ، آیة 24.

[15] ـ سوره انعام، آیة 125؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای (پذیرش) اسلام، گشاده می‌سازد.

[16] ـ سوره کهف، آیة 110؛ بگو: من فقط بشری هستم مثل شما؛ (امتیازم این است که) به من وحی می‌شود که تنها معبودتان معبود یگانه است؛ پس هر که به لقای پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند.